10 دقیقه بعد:10 قاشق چایخوری شکر وارد بدنتان میشود. میدانید چرابا وجود خوردن این حجم شکر دچار استفراغ نمیشوید؟ چون اسید فسفریک، طعم آن راکمی میگیرد و شیرینی اش را خنثی میکند.

20 دقیقه بعد:قند خونتان بالامیرود و منجر به ترشح ناگهانی و یکجای انسولین میشود. کبدتان شروع میکند بهتبدیل قند به چربی تا قند خون، بیشتر از این بالا نرود.

40 دقیقه بعد:حالا دیگر جذب کافئین کامل شده؛ مردمکهایتان گشاد میشود، فشار خونتان بالامیرود و در پاسخ به این حالت، کبدتان قند را به داخل جریان خون رها میکند. گیرندههای آدنوزین مغز حالا بلوک میشوند تا از احساس خوابآلودگی جلوگیریکنند.

45 دقیقه بعد:
ترشح دوپامین افزایش پیدا میکند و مراکز خاصی درمغز، که حالت سرخوشی ایجاد میکنند، تحریک میشوند. این همان مکانیسمی است کهدر مصرف هروئین منجر به ایجاد سرخوشی میشود.

بعد از 60 دقیقه:
اسیدفسفریک موجود در نوشابه، داخل روده کوچک، به کلسیم، منیزیم و روی میچسبد. متابولیسم بدن افزایش پیدا میکند. میزان بالای قند خون و شیرینکنندههایمصنوعی، دفع هرچه بیشتر کلسیم را از طریق ادرار باعث میشوند.

مدتی بعد: کافئین در نقش یک داروی مدر (ادرارآور) وارد عمل میشود. حالا دیگر کلسیم ومنیزیم و رویی که قرار بود جذب بدن شود، بیش از پیش از طریق ادرار دفع میشودو به همراه آن مقادیر زیادی آب، سدیم و دیگر الکترولیتها نیز از دست میرود.

مدتی بعدتر:کمکم آن غوغایی که در بدنتان ایجاد شده بود فروکش میکند و نوبت به افت قند میرسد. در این مرحله یا خیلی حساس و تحریکپذیر میشوید یا خیلی کرخت و بیحال. حالا دیگر تمام آن آبی را که از طریق نوشابه وارد بدن خود کرده بودید، دفع کردهاید؛ آبی که میشد به جای اسید و کافئین و شکر، حاوی مواد مفیدی برای بدنتان باشد. تا چند ساعت بعد اثر کافئین هم از بین میرود و شما هوس یک نوشابه دیگر میکنید.